შენიშვნები ჯორჯ მარტინისა და HBO-ს საყურადღებოდ

გამარჯობა, შე ბებერო აფერისტო!

სუბორდინაციას, იმედია, არ მომთხოვ, იმიტომ, რომ იმის ტაქტიანად თქმა, რის თქმასაც ვაპირებ, საკმაოდ გამიჭირდება.

თავადაც იცი, რომ დიდი ყალთაბანდი ვინმე ბრძანდები, შენზე შექმნილ კომიქსებს მაინც ხომ ათვალიერებ? არ მითხრა, არაო…

შენი ჰობი რომ მკითხველისთვის პერსონაჟის შეყვარება და მერე მისსავე თვალწინ უცერემონიოდ მოკვლა რომ არის, ყველამ გავიგეთ. ასე რომ, თუკი პერსონაჟი ისე მოკალი, რომ ჯერ-ჯერობით მხოლოდ მსუბუქი სიმპათია გაგვიჩნდა და შეყვარება ვერ მოვასწარით, ვთვლით, რომ გაგვიმართლა, ჯორი კასელი, მაგალითად, ან სერ როდრიკი, ან კიდევ რობარ როისი. ბენჯენ სტარკზე შეგნებულად არაფერს ვამბობ, იმიტომ, რომ სანამ გვამს არ მაჩვენებ, არ დავიჯერებ, რომ მკვდარია. ალბათ, ჯერ ვერ გადაწყვიტე, რა მოუხერხო…

რა ვქნა, ვერ გავექცევი იმ ფაქტს, რომ კარგად წერ. ისე კარგად წერ, რომ ბატალური სცენების კითხვისას ლამის თავი ავწიე ერთი-ორჯერ, რომ გამეგო, საიდან მოდიოდა ბუკის ხმა.

მაგრამ ასე გავიგე, HBO-ს სცენარის შექმნაში ეხმარებოდაო და მართალია?

თუ მართალია, რაღატომ გაიმეტე საკუთარი პერსონაჟები ასე დასამახინჯებლად? მათ შექმნაზე თავადვე არ იწვალე?

რატომ გამოიყვანა HBO-მ სანსა ლამის ჭკუასუსტად? შენ თვითონვე ვერ ითმენ ალბათ და იმის მიუხედავად, რომ შიშის კანკალი აქვს ავარდნილი, ხანდახან თავისდაუნებურად წაკბენს ხოლმე თავის პრინცყოფილს (აი, ომში წასვლის წინ რომ ეუბნება, ჩემი ძმა ყოველთვის იქაა, სადაც ბრძოლაა გაჩაღებული, მაგრამ ის შენზე უფროსია, უკვე ზრდასრული მამაკაციაო). გულუბრყვილო და სუსტი კი არის, მაგრამ შტერი არაა. სულ არაა მისი ბრალი, რომ სეპტამ ზღაპრებით გამოუჭედა ტვინი. სეპტა კი ლამის ბრძენ მოხუცად გამოიყვანეთ სერიალში…

ქჰალ დროგო არც ისეთი ცხოველია, როგორც დახატეს (სიმპათიურობა და სიმაღლე შველის მარტო საქმეს?) და სერიალში არ ჩანს, რომ დაენერისს მართლა შეუყვარდა. რას მიკეთებთ საერთოდ?

ბებერი მელა ტაივინის გულშიჩამწვდომი საუბრები არიასთან რა იყო ვითომ? ტაივინის მეორე მხარის დანახება რომ გდომებოდა, ამას წიგნშიც მშვენივრად გააკეთებდი. არ ვიცოდე მაინც, რანაირად უპირებ ბოლოს მოღებას (სპოილერის დამსახურებაა).

და ბოლოს, ამ ბოზთა ბოზის შაეს დადებითი კუთხით წარმოჩენა რაში დაგჭირდათ?

მოკლედ, არ ვიცი, შენი ხელიც ურევია თუ არა, მაგრამ გამკვირვებია, საკუთარი ნამუშევარი ასე რომ გააფუჭებინე მაგათ…

ისე, ვაღიაროთ, მწერალი რომ არა, ალბათ სერიული მკვლელი და მოძალადე იქნებოდი. ისიც ვაღიაროთ რომ სამართლიანობის აღდგენისკენაც გაქვს მიდრეკილება – ზოგიერთს იმისთანები ემართება, რომ ლამის შემეცოდოს, მიუხედავად იმისა, რომ ორიოდ ფურცლის წინ, მზად ვიყავი, საკუთარი ხელით გამებდღვნა.

ჰო, რომანის მიხედვით შენზე მსჯელობაც შეიძლება. აშკარაა, რომ გიყვარს:

–  კარგი სმა-ჭამა – ისეთნაირად აღწერ სადილებს;

– მოვლილი ქალები – დაენერისს მომთაბარე ცხოვრების დროსაც ისეთი ტუალეტი ჰქონდა, ლუვრში არ დაესიზმრებოდათ;

– ჭკვიანი ადამიანებიც გეყვარება და იმასაც კარგად ხედავ, რომ ბევრი დაუფასებელი რჩება ხოლმე;

– მოულოდნელობის ეფექტები და ხალხის სახტად დატოვება – ხანდახან მეტისმეტიც კი მოგდის, მაგრამ ჯანდაბას;

–  საქმეს აუჩქარებლად აკეთებ. მაგიტომ არის, რომ ერთ წინადადებაშიც არ გამჩენია უკმარისობის გრძნობა. იუველირივით მუშაობ და კარგი ინგლისურით წერ. ერთი სიამოვნებაა ორიგინალში კითხვა.

ჰო, მაგრამ ძალიანაც ნუ გაგვიჭიანურებ, თორემ ჩვენც ხალხი ვართ… და მოგეკითხება.

აბა, შენ იცი. ბევრი არ მოწიო, წესიერად იკვებე, კარგად იძინე და დღეში სამი-ოთხი საათი მაინც იმუშავე, თორემ დაგრჩება სერია დაუმთავრებელი. გული მიგრძნობს, ათეისტი იქნები და რით შეგაშინო, არც კი ვიცი… ჰოდა, უბრალოდ, დაამთავრე სერია, რა!

მე ჯერ მთელი სიამოვნება წინ მაქვს, მესამე წიგნს ვკითხულობ და მგონი, სანამ უკვე გამოქვეყნებულ ნაწილებს მოვრჩები, მანამდე რაღაცას თავს მოაბამ.

წავალ, არია მელოდება…