გუშინ ერთი ალიაქოთი იყო სოც. ქსელებში – სიები დაიდოო, დროზე გაიგეთო, არა, ეჭვი კი არ მეპარება, მაგრამ მაინც გადაამოწმეო, შენ მაინც პირველი იქნები, მაგრამ დააზუსტეო და ა.შ. ზოგსაც ეცინებოდა, თუნდაც ყველაზე რეიტინგულ სასწავლებელში მოხვედრა რატომ უნდა გიხაროდეს ასე, ბოლოს და ბოლოს, გურჯისტანის რიგითი უნივერსიტეტიაო.
მოკლედ, კაცია და გუნება კი არადა, იუზერია და სტატუსი, მაგრამ მე ძალიან გამიხარდა ჩემი ერთი მეგობრის ამბავი. ვირტუალური მეგობრის, მაგრამ მგონი, სწორედ ესაა ის შემთხვევა, როცა ადამიანთან უამრავ საერთოს პოულობ და რეალური დისტანცია პრობლემა აღარ არის.
ჩემი სეხნია და მომავალი ჩემი კოლეგა მართლა ძალიან ჭკვიანი ბავშვია, თუმცა, საკუთარი ძალების რწმენა აკლია და ინიციატივის გამოჩენასაც ერიდება. სწორედ ეს იყო მიზეზი, რომ სასურველ სასწავლებლებს შორის ზემოხსენებული ყველაზე რეიტინგული უნივერსიტეტი კი არ ჩაწერა, არამედ სრულიად სხვა. რა თქმა უნდა, პირველივე მათგანში მოხვდა, მაგრამ მისი ნიჭი და უნარები გულწრფელად მენანება ამ უნივერსიტეტისთვის და სამომავლო პერსპექტივებიც არცთუ სახარბიელო ჩანს. სწორედ ამიტომ რეგისტრაციის პირველი დღიდანვე ყურებს ვუჭედავ თბილისში გადმოსვლის აუცილებლობის დამადასტურებელი არგუმენტებით.
ჭკვიანი და შრომისმოყვარე ადამიანების პრობლემა ხშირად სწორედ ისაა, რომ პასიურები არიან; ფიქრობენ, რომ შრომა უპირველესია, რომ მათი ცოდნა ადრე თუ გვიან აუცილებლად დაფასდება, რომ თუ გამორჩეული იქნები სწავლით, ყველაფერი თავისთავად მოვა. ცოდვა გამხელილი სჯობს და ჩემი მეგობრის შემთხვევაში ეს მშობლების “ბრალიცაა”, ისინი სხვა დროსა და სიტუაციაში მოღვაწეობდნენ და არ იციან, თუ რა ბრძოლაა საჭირო დღეს თავის გამოსაჩენად, რაც წარმატებული მომავლის წინაპირობაა. სწორედ ამიტომ იყო, რომ მათი ქალიშვილი ერთხელ უკვე დაუმსახურებლად გამოაკლდა არცთუ უმნიშვნელო ღონისძიებას. სამაგიეროდ, მე ვიცი, რადგან ჩემს ირგვლივ უამრავი ნიჭიერი და განათლებული ადამიანია, რომელთაც ვერა და ვერ მიეცათ ამ ცოდნის გამოყენების შანსი და არსებობს იმის საფრთხე, რომ ასე უსახელოდ დაიკარგონ. არადა, ნებისმიერი დამსაქმებელი ინატრებდა ასეთ პროფესიონალს. მოკლედ, ესაა ჩვენი რეალობა!
ჩემი მეგობარი ჩემი ბლოგის აქტიური მკითხველია და ამ ფორმითაც მივაწვდი სათქმელს: სწავლა ძალიან მნიშვნელოვანია, მაგრამ სტატიკური, მხოლოდ შენს თავში არსებული ცოდნა არაფერს გარგებს. ეს ცოდნა სხვებსაც უნდა დაანახო, ამისთვის კი ინიციატივა და აქტიურობაა საჭირო და ეს აუცილებლად უნდა გამოიმუშავო, საამისო ასპარეზი კი მანდ თითქმის არ არის! ამიტომ, აუცილებლად იფიქრე იმაზე, რასაც სულ გიმეორებ. წელიც რომ გაგიცდეს, ეგ არაფერია, ჯერ პატარა ხარ და ყველაფერს მოასწრებ!
ყველა სტუდენტს ვუსურვებ წარმატებებს, გაუმჯობესებულ სიტუაციას საქართველოს ყველა სასწავლებელში და გირჩევთ, მაქსიმალურად გამოიყენოთ თქვენი შესაძლებლობები!
ეს ყველაზე მთავარია!
Life on two wheels 